بررسي پديده گوناگوني هاي قومي-زباني وپيوندآن با هويت ملي هدف اصلي بحث حاضر است.نگاهي گذرا به دورنماي قومي-زباني جهان نشان مي دهد كه الگوي يك كشور، يك قوم ويك زبان بيشتر يك استثناست تا قاعده. تنوعات و تفاوتهاي قومي- زباني در كشورهاي مختلف زمينه اي است مناسب براي به وجود آمدن مسائل زباني،اجتماعي و سياسي گوناگون مانند انتخاب زبان هاي رسمي و ملي.اين كه كدام الگوي سياست گذاري زباني براي پيوند ميان تعلق قومي و همبستگي ملي كارآمدتر است،مسئله مورد توجه اين بحث است. نگرش هاي تكثرگرا و وحدت گرا دو چار چوب كلي سياست گذار براي حل مسائل زباني هستند و الگوهاي به كار گرفته شده در كشورهاي مختلف معمولأ دريكي ازاين دوچارچوب كلي قرارمي گيرند.رايج ترين اين الگوها در انتخاب زبان رسمي در يك كشور الگوهاي تك زباني،چند زباني و تركيبي است. با بررسي نقاط قوت و ضعف هر يك از اين الگوها، چنين نتيجه گرفته شده است كه الگوي تركيبي براي حفظ تعادل و پيوند ميان احساس تعلق قومي و همبستگي و هويت ملي مناسب تر و كارآمدتر به نظر مي رسد.
