آينده تحصيلي براي فرزند شخصي از رده هاي بالاي شغلي كه شانسي بيش از پنجاه درصد براي ورود به دانشگاه دارد و بين اطرافيان خود و حتي اعضاي خانواده، تحصيلات عالي را امري رايج و روزمره مي بيند و فرزنديك كارگر، كه شانسي كمتر ازدو درصد براي راه يافتن به دانشگاه دارد و به واسطه اشخاص يا محيط هاي ديگر به طور غير مستقيم با دانش ودانشجو آشنا مي شود، متفاوت است.
پي ير بورديو، جامعه شناس بزرگ فرانسوي (1930ـ2002) پله هاي ترقي تحصيلي را از روستايي محروم (دانگن) تا ناز پرورده ترين مدرسه عالي تربيت استاد بالا رفت و با ريشه پايين طبقاتي، به فضاي فرهنگي اشرافي شاخه دواند و درطول زندگي نه چندان دراز خويش دو محيط فكري متفاوت را تجربه كرد. گذر او از دنيايي بسته به دنياهاي باز، خالي از درد نبود و ساختار فكري و شخصيتي او از اين گذر بي تاثير نماند. در كتب سي گانه او، كه مجموعه وسيع و پيچيده اي را تشكيل مي دهند، پايه هاي نظري متفاوتي را مي توان ملاحظه كرد. جنبه طبقاتي نظام آموزشي و چگونگي گردش كار آن يكي از اين پايه ها است كه بناي علمي محكمي را بر آن بالا برده است.