آب حياتي ترين ماده زندگي است كه نبود آن را با هيچ تمهيدي نمي توان جبران كرد. از اين رو، هر تهديدي براي آب تهديدي براي حيات بشر است. تركيب هوشمندانه فرهنگ و آب در هر كجاي دنيا بهتمدن هاي درخشان منتهي شده و برعكس، ايرانيان يكي از بزرگ ترين تمدن ها را عيل رغم منابع آبي اندك و با استفاده از خلاقيت فن آورانه به وجود آورده بودند. با دسترسي آسان تر به منابع آب در ساليان اخير، متاسفانه شهروندام به جاي استفاده بهينه، عملا، به مصرف غير مسئولانه اين ماده حياتي مي پردازند. اين پژوهش با تركيب روش هاي مردم شناسانه و جامعه شناسانه با تكيه بر اطلاعات ميداني مشاهده مشاركتي و مصاحبه با اطلاع رسانان كليدي، تحليل داده هاي ثانويه، ارتباط فرهنگ مردم و الگوي مصرف آب در شهر تويسركان را مطالعه مي كند. ابتدا كم تاثيري عنصر اقتصاد در الگوي مصرف آب را و سپس با تكيه بر نظريه بوم شناسي فرهنگي به تاثير عناصر فرهنگ مادي و غيرمادي مانند باورها و عقايد و مراسمي كه به صورت دائم يا ادواري در مصرف آب تايثر دارند و تاثير ابزارهاي پيشرفته تجربه كم آبي به دو صورت بررسي شد. يك بار براي شهروندان تويسركاني كه سابقه ديرينه زندگي در اين شهر را دارند و شرايط سخت استفاده از آب را در گذشته شهر به ياد دارند در مقايسه با شهروندان جوان تر و يك بار براي مهاجريني كه از روستاهاي همجوار كه عمدتا فاقد سيستم هاي نوين آبرساني بوده و اخيرا در شهر تويسركان ساكن شده اند در مقايسه با غيرمهاجرين، در هر دو مورد، مشخص شد كه با افزايش تجربه كم آبي ميزان مصرف به مقدار قابل توجهي كاهش مي يابد، الگوي معماري خانه ها و در نهايت آگاهي از چگونگي تامين آب ( ميزان آگاهي از وضعيت آبرساني به مقدار وسيعي بر مصرف آب در خانوار تحت سرپرستي آنان تاثير مي گذارد) كه همگي بيانگر تاثير مهم متغيرهاي اجتماعي و فرهنگي در مقايسه با متغيرهاي اقتصادي و تكنولوژيك بر الگوي مصرف در اين شهر است
