اين مقاله به معرفي كبوترخانه ها به عنوان سازه اي چند منظور در سيستم كشاورزي سنتي ايراني مي پردازد. در اين مقاله به برخي از تكنيك هاي ساخت كبوترخانه ها اشاره مي شود و كاركردهاي كبوترخانه ها – به مثابه يك تكنولوژي برآمده از فرهنگ ايراني – در برآوردن نيازهاي انساني در محدوديت هاي محيطي و اقليمي مورد تدقيق قرار مي گيرد. هم چنين در اين مقاله تلاش شده است با مرور ادبيات مربوط به كبوترخانه ها پاسخ هاي تقريبي براي برخي از سئوالاتمان ارائه نماييم. يافتن پاسخي براي خاست گاه تمدني كبوترخانه ها و قدمت تاريخي آنها نتايجي را دربرداشته كه گمانه زني ما را قريب به يقين نموده است و توانسته ايم براي يكي از سئوالات اساسي پژوهش گران در اين زمينه پاسخي هرچند موقت ارائه نمائيم. در اين ارتباط پژوهش گر خود را بي نياز از پژوهش هاي انجام شده در ديگر كشورها ندانسته و در حد توان اطلاعاتي در اين زمينه گردآوري نموده است. نمونه كبوترخانه هاي مورد مطالعه نيز از شهر اصفهان و حومه آن انتخاب شده است.

کليدواژگان: اشاعه فرهنگي، بوم شناسي فرهنگي ، چشم انداز فرهنگي، كبوترخانه، كبوترداري