در اساطير ايراني، كيخسرو شاهي فرهمند از خاندان كياني و نماد انسان كامل است. يكي از ويژگي هاي مهم كيخسرو در اساطير ايراني، عروج وي به آسمان و جاودانگي اوست. در اوستا از عروج كيخسرو و جاودانگي اش ياد نشده، اما از سلطنتِ درخشان و زندگاني بلند او سخن رفته است. در نوشته هاي فارسي ميانه مطالب بيشتري درباره جاودانگي كيخسرو يافت مي شود. موضوع اين مقاله بررسي اعتقاد به عروجِ كيخسرو در رواياتِ شفاهيِ مردم ايران است. كيخسرو در باور مردم ايران تنها شخصيتي اسطوره اي نيست، بلكه شاهي زنده و بخشي از زندگي واقعي آنهاست. مكاني كه كيخسرو از آنجا به آسمان رفت، مكاني مقدس در نقاط مختلف ايران است و زرتشتيان هر سال در روز ششم فروردين خاطره عروج او را جشن مي گيرند و براي بازگشت او دعا مي كنند.
کليدواژگان: اساطير ايراني، شازند، شاه زنده، جاودانگي