هدف نويسندگان بررسي زندگي روزمره در جامعۀ ايراني از خلال مطالعۀ مراکز خريد است. نکتۀ مهم اين است که دريابيم مراکز خريد چگونه به موقيعتي براي نمايش فرودستان شهري و اقليتهاي فرهنگي در جامعۀ ايراني بدل مي شوند. داده هاي اين مقاله به کمک روش هاي کيفي ( مصاحبه، گفت وگو و مشاهده ) جمع آوري شدند و سپس بر اساس نظريه هاي مطالعات فرهنگي مورد تحليل قرار گرفته اند. نتيجه آن که در مراکز خريد مورد مطالعه گروهاي فرودستي چون زنان خانه دار، مردان بازنشسته، جنوب شهري ها، و نوجوانان مورد وارسي قرار گرفته اند. همۀ اين گروه ها به نحوي متفاوت از رويه هاي جاري مراکزخريد را مورد بهره برداري قرارداده اند، بنابراين حضور آن ها در اين مراکز حاوي معاني پنهاني است که منتقد فرهنگي دست به اکتشاف آن ها مي زند
