انقلابي در انقلاب
پيش از ورود به بحث معرفي و نقد اين اثر ابتدا لازم است اندکي با نويسنده آن که به تازگي در گذشته است، آشنا شويم. ژاک کوون، استاد بزرگ باستان شناسي خاورميانه در مرکز ملي مطالعات علمي فرانسه و بنيان گذار و رييس پيشين موسسه مطالعات پيش از تاريخ خاورميانه بود. پيشينه آشنايي نگارنده با اين پژوهش گر توانا و خستگي ناپذير به سال 1980 باز مي گردد. زماني که براي پذيرفتن راهنمايي پايان نامه دکتري خود در پي استادي ورزيده، با حوصله، قابل دسترسي و … بودم. نخستين ملاقات ما در شهر ليون (فرانسه) انجام گرفت: مردي پا به سن گذاشته، نسبتا تنومند با موهاي کاملا سفيد و در اوج سادگي و افتادگي، چيزي که خصوصيات اصلي مردان بزرگ و فرهيخته است از همان لحظات نخست آشنايي متوجه شدم که همه خصوصيات اخلاقي که دنبالش بوم در او وجود دارد. مهرباني و متانت او بيش از هر چيز ديگر به دلم نشست. پيش تر شنيده بودم مردي درويش مسلک و فيلسوف ماب است. شنيده بودم او علاوه بر انسان شناسي شيفته فلسفه شرق و ادبيات آن نيز هست. در همان ملاقات اول همه اين شنيده ها برايم به يقين تبديل شد. آن روز صحبت مان به درازا کشيد و تمام جزييات کار رساله را با دقت تمام مورد بحث قرار داديم …