از روزگاران قديم تا كنون، بسياري از طوايف لر نام گروهي خود را به صورت تلفيقي از نام حيوانات يا گياهان در پيوند با پسوند « وند» برگزيده اند. ما در اين نوشتار از اين گروها به « ايل وند» [Ilvand] تعبير مي كنيم. به نظر مي رسد كه اين شيوه نام گذاري « ايل وندان» ريشه در فرهنگ باستاني به ويژه بازتاب توتم باوري كاسيان داشته باشد كه تا عصر حاضر نيز اين شيوه نام گذاري تداوم يافته است. براي بيان چگونگي اين انديشه در ميان بوميان منطقه زاگرس، به بررسي پيشينه قدسي انگاري حيوانات و گياهان در جوامع مختلف به طور عام و مطالعه علت تقدس جانوران و گياهان د رفرهنگ اقوام ديار لرستان به طور خاص مي پردازيم اين تحقيق مي كوشد تا تاثير مباني توتم باوري كاسيان را در انتساب طوايف و افراد به حيوانات و گياهان در لرستان اثبات نمايد. لذا براي تبيين فلسفه نام گذاري هاي طبيعي، با بهره گيري از ريشه شناسي زباني و تامل در معني لغوي « وند » در متون كهن اوستايي، فُرس اسامي حيواني و گياهي و سير تحولات آن در ادوار مختلف برخواهيم آمد
