آب در فرهنگ و آداب و رسوم اجتماعيِ تمام مناطق، مذاهب و اديان از اهميت ويژه اي برخوردار است. آب سبب حيات است و باران فرودآورنده حيات و زندگي. از آن جا كه ايران كشوري است كه مساحت زيادي از آن در منطقه خشك و كم آب بياباني و كويري قرار دارد، هميشه با مشكل كم آبي و خشك سالي روبرو بوده است. به همين دليل آيين هاي متنوع و متفاوت باران خواهي را در سراسر اين پهنه مي يابيم كه بسياري از آن ها با اساطير كهن پيوند مي خورند. باران خواهي در ايران به دو روش انفرادي و گروهي انجام مي شود، اما اكثر مراسم طلب باران در ايران به شكل فعاليت گروهي است و با ساز و آواز و رقص آييني، يا نماز و دعا همراه مي شود. در مراسم باران خواهي ترانه هايي خوانده مي شوند كه در هر گوشه اي از ايران گويش مخصوص به خود را دارند، ولي تقريبا از درون مايه يكساني برخوردارند. اين مراسم در شهرهاي حوزه كويري نيز با آداب و رسوم، اشعار و ترانه ها و مراسم خاص همراه است. پژوهش حاضر نگاهي به مراسم باران خواهي در اين منطقه از ايران دارد.
کليدواژگان: آب ، طلب باران، حوزه كويري ، مراسم، اساطير