رابطه انسان با كبوتر به منظور تامين نيازهاي مختلف انساني سابقه اي بس طولاني دارد. اما آنچه در روزگار كنوني بيشتر به چشم مي خورد، استفاده از كبوتر به عنوان ابزار بازي و سرگرمي است. در اين نوشتار با بررسي گروه خاصي از كبوتربازهاي تهراني و مراسم و مسابقات سالانه آنها كه با عنوان «گرو » و «گروبندي» شناخته مي شود، تلاش شده ضمن ثبت مردم نگارانه اين اتفاق و روابط شكل گرفته حول آن، تحولات حيات اجتماعي و روابط آنها را در سال هاي اخير ثبت و تحليل كنيم؛ تحولاتي كه در اثر ورود و اهميت يافتن شماري از عوامل در مناسبات و شرايط فعاليت آنها پديد آمده است. در جريان اين تحولات با رشد تعداد كبوتري كه هر كبوترباز نگهداري مي كند و به پرواز درمي آورد و با افزايش هزينه اين كار، سرمايه هايِ نمادينِ اعتباربخش در ميان جمع با سرمايه هايي از جهان سرمايه هاي اقتصادي جايگزين شده و از آن پس اين سرمايه هاي جديد تعيين كننده جايگاه افراد در مناسبات و روابط آنها خواهد بود.
کليدواژگان: كبوتر، كبوتربازي، عشقباز، گرو، مناسك، سرمايه نمادين و سرمايه اقتصادي