جیمز اسکات را در ایران بیشتر به‌واسطه کتاب «سلطه و هنر مقاومت» می‌شناسند. نام کامل او جیمز کمپل اسکات بود و در سال ۱۹۳۶ در نیوجرسی امریکا به دنیا آمد. او البته دانش‌آموخته رشته علوم سیاسی بود؛ اما به‌واسطه آنکه داده‌های کتاب‌ها و مقالات خود را بر پایه روش مردم‌نگاری گردآوری می‌کرد، در فضای انسان‌شناسی نیز شناخته‌شده بود و تقریبا همه جا او را انسان‌شناس و اندیشمند علوم سیاسی معرفی می‌کنند. روش او در مردم‌نگاری اینگونه بود که ابتدا زمانی طولانی را در میدان و با مردم سر می‌کرد و پس از نگارش نسخه اولیه گزارش/ کتاب خود، دوباره به میدان باز می‌گشت و برای مدت یکی دو ماه، یافته‌ها و تحلیل‌هایش را به اهالی میدان نشان می‌داد و نظرات و دیدگاه‌های آنان را می‌شنید. سپس نسخه نهایی را بر پایه همین دیدگاه‌ها که گاه انتقادی هم بود تدوین و منتشر می‌کرد. در واقع می‌توان او را متخصص انسان‌شناسی سیاسی دانست. همسر دوم او (که پس از مرگ همسر نخستش با وی ازدواج کرد) آنا تسنیگ، یک بانوی انسان‌شناس دو رگه (امریکایی-چینی) بود.
میدان پژوهش و مردم‌نگاری‌های او در مناطق روستایی جنوب شرق آسیا بود. وی به‌ویژه در مالزی و ویتنام پژوهش‌های زیادی انجام داد.
«اقتصاد اخلاقی دهقانان» نخستین اثر او بود که در سال ۱۹۷۶ درباره دهقانان ویتنامی انجام داد. سلاح‌های ضعیفان (۱۹۸۵)، سلطه و هنر مقاومت (۱۹۹۰)، حکومت‌ها چگونه به دنیا می‌نگرند (۱۹۹۸)، هنر حکومت نشدن (۲۰۰۹) و… برخی از کارهای مهم اوست. از این میان، دو کتاب «سلطه و هنر مقاومت» و «حکومت‌ها چگونه به به دنیا می‌نگرند» به فارسی برگردانده شده است.
او هفته پیش و در سن ۸۷ سالگی در گذشت. روزنامه نیویورک تایمز او را یکی از اثرگذارترین اندیشمندان علوم اجتماعی معرفی کرد.